Het lijkt wel zomer! Het is nog vroeg in de morgen en de zon schijnt al door de pas geplante cipressen, overgenomen van neefje René die zelf naar het land van cipressen verhuist. De bloesems van de Japanse kers die ik vorige keer heb laten zien zijn allang naar beneden gedwarreld en hebben de grond van een rose dekbed voorzien. Nu is het tijd om er op uit te gaan en de frisse lucht in te snuifen; zelf ben ik letterlijk teveel thuis geweest, maar mijn gedachten dwarrelden intussen de hele wereld over, verlangend om de verre einden der aarde te bezoeken, Nanga Jenga, Nanga Tekalit, Rantau Belak, Tatau, Bintulu..............
