Vroeger, heel vroeger, waren er pa en ma schildpad. Ze leefden onder de zon en de maan en de sterren, maar waren ongelukkig. Ze waren alleen. God was ver weg.
Op een goede dag raapten ze alle moed bij elkaar en begonnen aan de lange weg naar God. Toen ze eindelijk na veel gekruip bij hem waren, zeiden ze tegen hem dat ze graag kinderen zouden krijgen, zodat ze niet mer alleen waren. Tja, zei God, dat kan wel, maar dan moeten jullie een keer sterven, anders raakt de aarde veel te vol. Nou, dat hadden ze er weel voor over, zeiden ze.
En zo gebeurde het. Ze kregen veel kleine schildpadjes en waren gelukkig.
Hun buren, de mensen, hadden dat al gauw in de gaten Ook zij waren ongelukkig en dus gingen zij ook op bezoek bij God. Hij zei hetzelfde tegen hen. Ook zei vonden het goed om een keer te sterven als ze nu maar kinderen zouden krijgen.
Zo gebeurde het. Ze kregen veel kinderen die allemaal heel gelukkig leefden en er was zelfs water waar ze konden spelen.
Er was nog iets. Sinds ze kinderen kregen was ook de geest van God bij hun aanwezig. Je kunt hem/haar zien tussen de mensen en de schildpadden, want er is vrede.
