Serawak, een deelstaat van Maleisie. Tien jaar heb ik er gewerkt, een tijd van reizen en trekken naar de langhuizen, samen optrekken met mensen die iets anders zochten in hun leven, weg van de dromen, weg van de vogels die hen beletten om te werken. Nu zijn we 40 jaar verder. De langhuizen zijn gebleven, maar sterk veranderd. Nu met electriciteit, stromend water, TV, mobieltjes, weinig rijstbouw, maar veel mensen werken in de steden en komen terug naar het langhuis wanneer ze met zijn allen Kerstmis vieren en later nieuw jaar op een juni. Dan worden ook de doden herdacht.
De zoon van de man die het christendom naar Ulu Anap, de bovenstroom van de rivier de Anap, bracht, nu zelf grootvader, heeft een kamer voor zijn gezin bij het langhuis van zijn vader aangebouwd. Het moest gezegend worden....en wat zie ik? Er is een kamer voor mij bij aangebouwd: Bilik Apai Ben Engelbertink, de kamer van Father Ben Engelbertink.
Zijn vader en moeder zijn oud en ziekelijk.Ze zullen het niet lang meer maken en dan ben ik er niet; dat doet pijn.
